Beschrijving
Het boek De Zoon Van De Berejager / Druk Heruitgave van Karl May is verschenen in 2011.
In dit verhaal, nu eens niet door Old Shatterhand zeif verteld, horen wij van de belevenissen van het merkwaardige tweetal Lange Davy en Dikke Jemmy, een van de vele zonderlinge vriendenparen die Karl May met zoveel plezier weet te beschrijven. Ook deze twee zijn echte doorknede wouden prairielopers, maar toch is hun ervaring en schranderheid op het kritieke ogenblik vaak niet voldoende en moeten de grote westman en zijn trouwe vriend Winnetou ingrijpen om uitkomst in de nood te brengen: ditmaal de angstige avonturen waarin de helden van de geschiedenis belanden bij hun pogingen om de gevangen berejager uit de handen der Indianen, de gevreesde Ogellalla’s te bevrijden.
Wanneer dit met moeite en pijn gelukt is, verplaatst de loop der gebeurtenissen zich naar de woestijn. Denk hierbij niet aan de Sahara! Ook in Amerika is zulk een woest gebied te vinden en in het zuiden van de Verenigde Staten had het honderd jaar geleden hier en daar nog een onafzienbare uitgestrektheid. Het meest berucht was het grensgebied van Texas en Nieuw-Mexico, de Llanos Estacados of Staked Plains. De onherbergzame vlakte was een operatieterrein bij uitstek voor ongure en misdadige elementen. De weg door de vlakte werd aangegeven door staken – vandaar de naam. Hadden de woestijnrovers deze over een grote afstand in de verkeerde richting verplaatst, dan verdwaalden de reizigers, vaak beginnende kolonisten die met hun rij- of trekdieren door de Llanos trokken, en vonden door gebrek aan water een jammerlijke dood. Hun bezittingen waren aldus een gemakkelijke prooi voor de menselijke ‘gieren’ die het hierop voorzien hadden.
Door het optreden van een griezelige spookgestalte, ‘de geest van de Llano’, worden de gebeurtenissen in de sombere woestijn nog des te huiveringwekkender. Men kan zonder overdrijving beweren dat onder de werken van May, die nooit zonder spannende belevenissen zijn, dit een van de meest fantastische is. De drukkende sfeer van het verhaal zou op je zenuwen gaan werken, als er niet ook zoveel humor in gemengd was, niet het minst door de figuur van de olijke neger Bob, de grote held – maar alleen in eigen ogen!
