Beschrijving
Het boek Superleuk- maar voortaan zonder mij van David Foster Wallace is verschenen in 2009.
Hilarisch portret van een cruise.
—
Fragment:
‘Ik heb ontdekt dat er soorten blauw bestaan die het aller-, allerfelste azuur in intensiteit nog overtreffen. Ik heb meer en verfijnder gegeten dan ooit tevoren, en dat allemaal tijdens een week waarin ik ook aan den lijve heb ondervonden wat het verschil is tussen het “slingeren” en het “stampen” van een schip op zware zee. Ik heb een professionele komiek zonder een zweem van ironie tegen mensen horen zeggen: “Nu even serieus.” Ik heb fuchsia broekpakken gezien, menstruatieroze colberts, bruinviolette trainingsvesten en witte vrijetijdsschoenen, gedragen zonder sokken. Bij het blackjack heb ik professionele croupiers gezien die zo aantrekkelijk waren dat je naar hun tafels zou willen rennen om je geld tot op de laatste cent te verspelen. Ik heb welgestelde volwassen Amerikanen aan de gastenbalie horen vragen of je bij het snorkelen nat wordt, of het kleiduivenschieten in de openlucht plaatsvindt, of de bemanning aan boord slaapt en op welk uur het middernachtbuffet opengaat.’
—
Superleuk – maar voortaan zonder mij is het onvervalste verslag van de week die de Amerikaanse auteur David Foster Wallace doorbracht aan boord van het luxe cruiseschip De Zenit in de Cariben. Met een bewonderenswaardig oog voor detail beschrijft hij wat hij heeft meegemaakt, gehoord, gezien, geroken en geproefd. Dit uiterst geestige bericht uit de microkosmos van een drijvend amusementspark groeit door zijn scherpe observatievermogen uit tot een doorlichting van de Amerikaanse samenleving. Foster Wallace betoont in dit hoogstandje van maritieme reisliteratuur zijn bedrevenheid als manisch portrettist van ons dagelijkse bestaan in een kakofonische tijd.
David Foster Wallace geldt als een van de belangrijkste auteurs van zijn generatie, wordt vergeleken met Don DeLillo en Thomas Pynchon, en is vanwege zijn engagement en experimenteerdrift een groot voorbeeld geweest voor auteurs als Jonathan Safran Foer en Dave Eggers.
David Foster Wallace (1962-2008), die op 12 september afgelopen jaar overleed, geldt als een van de meest getalenteerde en opwindende auteurs van zijn generatie. Hij gaf zijn tenniscarrière op voor een fulltime bestaan als schrijver. Zijn oeuvre omvat naast zijn romandebuut De bezem van het systeem (1989) en de kapitale, meesterlijke roman Infinite Jest (1996) onder meer de verhalenbundels Girl with Curious Hair (1989) en Brief Interviews with Hideous Men (1999), en essaybundels als Consider the Lobster (2005). In zijn nagelaten geschriften is onlangs de roman The Pale King teruggevonden. Foster Wallace won onder andere de MacArthur Foundation ‘genius’ Award, de National Magazine Award en de Paris Review Prize for Humor Writing.
